-
1 īnflātus
īnflātus adj. with comp. [P. of inflo], swelled up, swollen, puffed up: serpens inflato collo: amnes, L.—Fig., puffed up, inflated, haughty, proud: animus: regis pollicitationibus, Cs.: promissis: iactatione, L.: his opinionibus animus, L.: iuvenis inflatior, L.* * *inflata -um, inflatior -or -us, inflatissimus -a -um ADJinflated, puffed up; bombastic; turgid -
2 inflo
I.Lit.A.In gen.:B.age, jam infla buccas,
Plaut. Stich. 5, 5, 26:ex ore in os palumbi inflare aquam,
Cato, R. R. 90:tumidoque inflatur carbasus Austro,
is swelled, Verg. A. 3, 357:merito quin illis Juppiter ambas Iratus buccas inflet,
should in a rage puff up both his cheeks, Hor. S. 1, 1, 21:inflant (corpus) omnia fere legumina,
make flatulent, Cels. 2, 26.—In partic., to play upon a wind instrument:II.inflare cavas cicutas,
Lucr. 5, 1383:calamos leves,
Verg. E. 5, 2.— Absol., to blow:simul inflavit tibicen, a perito carmen agnoscitur,
Cic. Ac. 2, 27, 86.— With cognate acc.:sonum,
Cic. de Or. 3, 60, 225. —Trop., to puff up, inflate:A.spe falsa animos,
Cic. Pis. 36, 89:regis spem (with erigere animos),
Liv. 35, 42, 5:animos ad intolerabilem superbiam,
id. 45, 31, 31; 37, 26, 4:purpuratis solita vanitate spem ejus inflantibus,
Curt. 3, 2, 10; 5, 10, 3:crescentem tumidis infla sermonibus utrem,
Hor. S. 2, 5, 98:ipse erit glorià inflandus,
Quint. 11, 1 med. — Absol., of speech:Antipater paulo inflavit vehementius,
blew a little too hard, Cic. Leg. 1, 2, 6.—Of music:illi qui fecerunt modos, a quibus aliquid extenuatur, inflatur, variatur,
id. de Or. 3, 26, 102 fin.:et ea (medicamenta) quae ob caritatem emendi mulo inedicorum cupiditas inflaverat,
puffed, bepraised, Veg. Vet. 4, 7, 4.— Hence, inflātus, a, um, P. a., blown into, filled with blowing.Lit.:2.si tibiae inflatae non referant sonum,
Cic. Brut. 51, 192:bucina cecinit jussos inflata receptus,
Ov. M. 1, 340:nolo verba inflata et quasi anhelata gravius exire,
with a too great expenditure of breath, Cic. de Or. 3, 11, 40.—Transf., swelled up, swollen, puffed up:B.serpens inflato collo,
Cic. Vatin. 2, 4:bucca inflatior,
Suet. Rhet. 5:inflatum hesterno venas Iaccho,
Verg. E. 6, 15:Volturnus amnis inflatus aquis,
swollen, enlarged, Liv. 23, 19, 4:amnes,
id. 40, 33, 2:capilli,
hanging loose, dishevelled, Ov. A. A. 3, 145:inflata rore non Achaico turba,
Verg. Cat. 7, 2. — Comp.:vestis inflatior,
Tert. Pall. 4 med. —Trop.1.In gen., puffed up, inflated, haughty, proud:2.quibus illi rebus elati et inflati non continebantur,
Cic. Agr. 2, 35, 97:inflatus et tumens animus,
id. Tusc. 3, 9, 19:inflata spe atque animis,
id. Mur. 15, 33:promissis,
id. ib. 24, 49:laetitia atque insolentia,
id. Phil. 14, 6, 15:jactatione,
Liv. 29, 37, 9:assensionibus,
id. 24, 6, 8:estne quisquam tanto inflatus errore,
Cic. Ac. 2, 36, 116:opinionibus,
id. Off. 1, 26, 91:his opinionibus animus,
Liv. 6, 11, 6, 6, 18, 5:vana spe,
id. 35, 49, 4:vano nuntio,
id. 24, 32, 3:successu tantae rei,
id. 37, 12, 4:legionum numero,
Vell. 2, 80, 2:superbus et inflatus,
Juv. 8, 72:elatus inflatusque,
Suet. Ner. 37.— Comp.:juvenis inflatior,
Liv. 39, 53, 8.—In partic., of style, inflated, turgid:Attici pressi et integri, Asiani inflati et inanes,
Quint. 12, 10, 16:inflatus et tumidus,
Tac. Or. 18:Callimachus,
Prop. 2, 34 (3, 32), 32; Suet. Rhet. 2.— Hence, adv.: inflātē, only in comp., haughtily, proudly, pompously:aliquid latius atque inflatius perscribere,
Caes. B. C. 2, 17, 3:inflatius commemorare,
id. ib. 2, 39, 4:inflatius multo, quam res erat gesta, fama percrebuerat,
id. ib. 3, 79, 4:fabulari inflatius,
Amm. 22, 16, 10. -
3 tumeō
tumeō —, —, ēre [1 TV-], to swell, be swollen, be tumid, puff out, be inflated: corpus tumet veneno, O.: pedes, V.: gemma in tenero palmite, O.: multo sacci hordeo, Ph.: cuius aceto tumes? Iu. —Fig., to swell, be swollen, be excited, be violent, rage: sapientis animus numquam tumet: multis gentibus irā tumentibus, L.: pectus anhelum, Et rabie fera corda tument, V.: tument negotia, are in a ferment: Bella tument, O.— To be puffed up, swell: Tumens graculus superbiā, Ph.: longā serie Caesarum, Ta.: alto stemmate, Iu.: Laudis amore tumes, H.—Of language, to be pompous, be bombastic, Ta.* * *tumere, -, - Vswell, become inflated; be puffed up; be bombastic; be swollen with conceit -
4 tumidus
tumidus adj. with comp. [1 TV-], swollen, swelling, rising high, protuberant, tumid: membrum: venter, O.: aequor, V.: Fluctus, O.: vela, H.: montes, O.: crudi tumidique lavemur, i. e. stuffed with food, H.— Puffing up, causing to swell: tumidoque inflatur carbasus Austro, V.: Nec tumidos causabitur Euros, O.—Fig., swollen with anger, excited, incensed, enraged, exasperated: tumida ex irā tum corda residunt, V.: animus tumidā fervebat ab irā, O.— Swollen with pride, puffed up, elated, haughty, arrogant: es tumidus genitoris imagine falsi, O.: cum tumidum est cor, i. e. swells with ambition, H.: tumidior sermo, inflated, L.: regum minae, arrogant, H.: honor, vain, Pr.* * *tumida, tumidum ADJswollen, swelling, distended; puffed up with pride or self; confidence -
5 ventōsus
ventōsus adj. with comp. and sup. [ventus], full of wind, windy: folles, V.: mare, H.: Alpes, O.: cucurbita, i. e. cupping-glass, Iu.: terra ventosior, Ta.: ventosissima regio, L.—Like wind, light, swift, nimble: alae, V.: equi, O.—Fig., light, changeable, inconstant, fickle: homo ventosissimus: Tu levis es multoque tuis ventosior alis (of Cupid), O.: plebs, H.: ingenium, L.: extraordinarium imperium populare atque ventosum est.—Windy, puffed up, vain, conceited: ventoso gloria curru, H.: lingua, V.: ingenium, L.* * *ventosa, ventosum ADJwindy; swift (as the wind); fickle, changeable; vain, puffed up -
6 subflo
I. A.Lit.:2.age, tibicen, refer ad labeas tibias, Suffla celeriter tibi buccas, quasi proserpens bestia,
Plaut. Stich. 5, 4, 42:venae ubi sufflatae sunt ex cibo,
Cato, R. R. 157, 7:sufflata cutis,
Plin. 8, 38, 57, § 138.—To blow upon:* B.ignes,
Plin. 34, 8, 19, § 79:gladiatores decrepiti, quos si sufflasses, cecidissent,
Petr. 45, 11:prunas,
Vulg. Isa. 54, 16.—Trop.:II. A.nescio quid se sufflavit uxori suae,
i. e. got enraged, Plaut. Cas. 3, 3, 19.—Lit.:* B. A. B.sufflavit buccis suis,
Mart. 3, 17, 4:rubetae arrepentes foribus (alveorum) per eas sufflant,
Plin. 11, 18, 19, § 62.—Trop., blown out, puffed up, bloated, inflated with anger or pride; of language, inflated, tumid, pompous, bombastic:sufflatus ille huc veniet,
Plaut. Bacch. 4, 2, 21: neque auro aut genere aut multiplici scientiā Sufflatus, Varr. ap. Non. 46, 31:(figura) recte videbitur appellari, si sufflata nominabitur,
Auct. Her. 4, 10, 15; cf.:sufflati atque tumidi (in dicendo),
Gell. 7, 14, 5.— Comp., sup., and adv. do not occur. -
7 sufflo
I. A.Lit.:2.age, tibicen, refer ad labeas tibias, Suffla celeriter tibi buccas, quasi proserpens bestia,
Plaut. Stich. 5, 4, 42:venae ubi sufflatae sunt ex cibo,
Cato, R. R. 157, 7:sufflata cutis,
Plin. 8, 38, 57, § 138.—To blow upon:* B.ignes,
Plin. 34, 8, 19, § 79:gladiatores decrepiti, quos si sufflasses, cecidissent,
Petr. 45, 11:prunas,
Vulg. Isa. 54, 16.—Trop.:II. A.nescio quid se sufflavit uxori suae,
i. e. got enraged, Plaut. Cas. 3, 3, 19.—Lit.:* B. A. B.sufflavit buccis suis,
Mart. 3, 17, 4:rubetae arrepentes foribus (alveorum) per eas sufflant,
Plin. 11, 18, 19, § 62.—Trop., blown out, puffed up, bloated, inflated with anger or pride; of language, inflated, tumid, pompous, bombastic:sufflatus ille huc veniet,
Plaut. Bacch. 4, 2, 21: neque auro aut genere aut multiplici scientiā Sufflatus, Varr. ap. Non. 46, 31:(figura) recte videbitur appellari, si sufflata nominabitur,
Auct. Her. 4, 10, 15; cf.:sufflati atque tumidi (in dicendo),
Gell. 7, 14, 5.— Comp., sup., and adv. do not occur. -
8 tumeo
tŭmĕo, ēre, v. n. [Sanscr. tu-, taumi, tavīmi, to be strong; Gr. tulos, tulê, lump; Lat. tuber, tumulus, tumor, etc.; cf. O. H. Germ. dūmo; Germ. Daumen; Engl. thumb], to swell, be swollen or tumid, to be puffed out or inflated (mostly poet. and in postAug. prose; cf. turgeo).I.Lit.: So. Quid hoc in collo tibi tumet? Sa. Vomica'st:II.pressare parce,
Plaut. Pers. 2, 5, 11:corpus tumet omne veneno,
Ov. M. 3, 33:guttura plenis venis,
id. ib. 3, 73:lumina fletu,
Tib. 1, 8, 68 (al. timet):pedes,
Verg. A. 2, 273:nares ac pectus,
Quint. 11, 3, 29:fauces,
id. 11, 3, 30:inritata loca semine,
Lucr. 4, 1045:Achelous imbre,
Ov. M. 8, 549:vela sinu,
Mart. Spect. 26, 6:a vento unda,
Ov. F. 2, 776:gemma in tenero palmite,
id. ib. 3, 238:licet tumeant freta ventis,
Tib. 4, 1, 194:sacci multo hordeo,
Phaedr. 2, 7, 3:clivus molliter orbe, Claud. de Apono, 12: anni (virginis),
i. e. to be ripe, Stat. Achill. 1, 292;v. tumesco and tumidus: cujus aceto tumes?
Juv. 3, 293.— Absol.:rutam tritam imponunt contusis tumentibusque,
swellings, tumors, Plin. 29, 2, 9, § 30; 15, 14, 15, § 52:in inmensis quā tumet Ida jugis,
Ov. H. 5, 138.—Trop.A.To swell, be swollen with passionate excitement, to be excited, violent, ready to burst forth:B.sapientis animus semper vacat vitio, numquam turgescit, numquam tumet,
Cic. Tusc. 3, 9, 19:multis gentibus irā tumentibus,
Liv. 31, 8, 11.—With dat. ( poet.):accensum quis bile feret famulisque tumentem Leniet?
Stat. S. 2, 1, 58:pectus anhelum, Et rabie fera corda tument,
Verg. A. 6, 49; cf.:bile jecur,
Hor. C. 1, 13, 4:nescio quid animus tumet,
Sen. Thyest. 267 sq.:animus irā,
id. Phoen. 352:leo animis,
id. Troad. 1096:tument negotia,
are in a ferment, unsettled, approaching a crisis, Cic. Att. 14, 4, 1:quoniam Galliae tumeant,
Tac. H. 2, 32:animi plebis,
Plin. Pan. 28, 3:bella,
Ov. H. 7, 121.—With inf.:mens tumet jungere, etc.,
Val. Fl. 1, 199.—To be puffed up with pride or vanity, to swell (poët. and in post-Aug. prose):C.tumens inani graculus superbiā,
Phaedr. 1, 3, 4:Mithridateis nominibus,
Ov. M. 15, 755:alto stemmate,
Juv. 8, 40:partā jam laude,
Val. Fl. 3, 677:merito,
Mart. 4, 46, 2:vana,
Verg. A. 11, 854:laudis amore tumes,
Hor. Ep. 1, 1, 36:tibicinum gloriā tumere,
Plin. 37, 1, 3, § 8:Alexander tumens successu rerum,
Just. 39, 2, 1:stirpe Alexandri,
Aur. Vict. Caes. 29, 2.—Of speech, to be inflated, turgid, pompous, bombastic (post-Aug. and rare):nec Ciceroni obtrectatores defuisse, quibus inflatus et tumens.. videretur,
Tac. Or. 18; Quint. 8, 3, 18:Musa nec insano syrmate nostra tumet,
Mart. 4, 49, 8. -
9 follis
follis is, m [FLA-], a pair of bellows: (formas) effici sine follibus: folle fabrili flando accenderunt, L.: ventosis follibus auras Accipiunt, V.: cavi (causidici) folles, puffed cheeks, Iu.— A leathern money-bag: tenso folle reverti, Iu.* * *bag, purse; handball; pair of bellows; scrotum -
10 inānis
inānis e, adj. with comp. and sup, empty, void: vas: domum reddere inanem: naves (opp. onustae), Cs.: naves, dismantled: tumulus, cenotaph, V.: sepulchrum, O.—Void, stripped, deserted, abandoned, unoccupied: civitas: egentes inanesque discedere, empty-handed: equus, without a rider: Absint inani funere neniae, without a corpse, H.: venter, hungry, H.: quod inani sufficit alvo, Iu.: laeva, without rings, H.: litterae, empty: paleae, light, V.: corpus, lifeless: galea, i. e. harmless, V.: umbra, O.: verba, a semblance of speech, V.: Gaurus (an extinct volcano), Iu.: epistula inanis aliquā re utili: ager centum aratoribus inanior est, less populous by: Sanguinis pectus inane, O.: lymphae dolium, H.—Fig., empty, useless, worthless, vain, unprofitable: Laborem inanem capit, T.: honesti inane nomen esse: elocutio: damnatus inani iudicio, Iu.: minae: multae res, ut gloria, unsubstantial: causas nectis inanīs, pretexts, V.: simulatio, Cs.: fama, unfounded, V.: Tempus, leisure, V.: omnia plena consiliorum, inania verborum, poor in words: quae inanissima prudentiae reperta sunt.—Of persons, vain, puffed up, worthless, petty: homo, S.: inanīs Hoc iuvat, empty heads, H.: animus: inaniora ingenia, L.* * *inanis, inane ADJvoid, empty, hollow; vain; inane, foolish -
11 īnflātus
īnflātus ūs, m [inflo], a blowing in, blast: (tibiae) si inflatum non recipiunt: primo inflatu tibicinis.—Fig., a breathing into, inspiration: divinus.* * *inflata -um, inflatior -or -us, inflatissimus -a -um ADJinflated, puffed up; bombastic; turgid -
12 turgidulus
turgidulus adj. dim. [turgidus], puffed, swollen: Flendo ocelli, Ct.* * *turgidula, turgidulum ADJ(poor little) swollen/inflated/inflamed/grandiose -
13 follis
a leather bag, purse, bellows, puffed-out cheeks -
14 inflatus
I.blowing into, blast, inspiration.II.pompous, swollen, puffed up, inflated. -
15 bucca
I.The cheek (puffed or filled out in speaking, eating, etc.; diff. from genae, the side of the face, the cheeks, and from mala, the upper part of the cheek under the eyes; v. Plin. 11, 37, 57, § 156 sqq.; mostly in plur.; class.): buccam implere, Cato ap. Gell. 2, 22, 29:b.sufflare buccas,
Plaut. Stich. 5, 4, 42:inflare,
id. ib. 5, 6, 7:rumpere buccas,
to write bombast, Pers. 5, 13:sufflare buccis,
Mart. 3, 17, 4.—In violent anger (cf. in Gr. phusan tas gnathous, deina phusan, etc.): quin illis Juppiter ambas Iratus buccas inflet, etc., * Hor. S. 1, 1, 21:pictus Gallus... distortus, ejectā linguā, buccis fluentibus,
Cic. de Or. 2, 66, 266; id. Red. in Sen. 6, 13:fluentes pulsataeque buccae,
id. Pis. 11, 25 B. and K.: purpurissatae ( rouged), Plaut. Truc. 2, 2, 35.—In blowing the fire:buccā foculum excitat,
Juv. 3, 262 al. —Hence,Dicere (scribere) quod or quidquid in buccam venit, a colloq. phrase, to speak ( write) whatever comes uppermost, Cic. Att. 1, 12, 4; 7, 10 fin.; 14, 7, 2; Mart. 12, 24, 5.—B.Also ellipt.: garrimus quidquid in buccam,
Cic. Att. 12, 1, 2.—Meton.1.One who fills his cheeks in speaking, a declaimer, bawler:2.Curtius et Matho buccae,
Juv. 11, 34 (jactanticuli, qui tantum buccas inflant et nihil dicunt, Schol.); cf.:bucca loquax vetuli cinoedi,
Mart. 1, 42, 13:homo durae buccae,
Petr. 43, 3; so of a trumpeter:notaeque per oppida buccae,
Juv. 3, 35.—One who stuffs out his cheeks in eating, a parasite, Petr. 64, 12.—3.A mouthful:II.bucca panis,
Petr. 44, 2; Mart. 7, 20, 8; 10, 5, 5.—Transf.A.From men to animals;B.of croaking frogs,
Plin. 11, 37, 65, § 173.—In gen., a cavity; of the knee-joint, Plin. 11, 45, 103, § 250. -
16 buccha
I.The cheek (puffed or filled out in speaking, eating, etc.; diff. from genae, the side of the face, the cheeks, and from mala, the upper part of the cheek under the eyes; v. Plin. 11, 37, 57, § 156 sqq.; mostly in plur.; class.): buccam implere, Cato ap. Gell. 2, 22, 29:b.sufflare buccas,
Plaut. Stich. 5, 4, 42:inflare,
id. ib. 5, 6, 7:rumpere buccas,
to write bombast, Pers. 5, 13:sufflare buccis,
Mart. 3, 17, 4.—In violent anger (cf. in Gr. phusan tas gnathous, deina phusan, etc.): quin illis Juppiter ambas Iratus buccas inflet, etc., * Hor. S. 1, 1, 21:pictus Gallus... distortus, ejectā linguā, buccis fluentibus,
Cic. de Or. 2, 66, 266; id. Red. in Sen. 6, 13:fluentes pulsataeque buccae,
id. Pis. 11, 25 B. and K.: purpurissatae ( rouged), Plaut. Truc. 2, 2, 35.—In blowing the fire:buccā foculum excitat,
Juv. 3, 262 al. —Hence,Dicere (scribere) quod or quidquid in buccam venit, a colloq. phrase, to speak ( write) whatever comes uppermost, Cic. Att. 1, 12, 4; 7, 10 fin.; 14, 7, 2; Mart. 12, 24, 5.—B.Also ellipt.: garrimus quidquid in buccam,
Cic. Att. 12, 1, 2.—Meton.1.One who fills his cheeks in speaking, a declaimer, bawler:2.Curtius et Matho buccae,
Juv. 11, 34 (jactanticuli, qui tantum buccas inflant et nihil dicunt, Schol.); cf.:bucca loquax vetuli cinoedi,
Mart. 1, 42, 13:homo durae buccae,
Petr. 43, 3; so of a trumpeter:notaeque per oppida buccae,
Juv. 3, 35.—One who stuffs out his cheeks in eating, a parasite, Petr. 64, 12.—3.A mouthful:II.bucca panis,
Petr. 44, 2; Mart. 7, 20, 8; 10, 5, 5.—Transf.A.From men to animals;B.of croaking frogs,
Plin. 11, 37, 65, § 173.—In gen., a cavity; of the knee-joint, Plin. 11, 45, 103, § 250. -
17 effero
1.ef-fĕro or ecfĕro (cf. Neue, Formenl. 2, 766), extŭli, ēlatum, efferre or ecferre, v. a., to bring or carry out, to bring forth (very freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ex navi,
Plaut. Am. 2, 1, 82; cf.tela, etc., ex aedibus Cethegi,
Cic. Cat. 3, 3 fin.:argentum jubeo jam intus efferri foras,
Plaut. Bacch. 1, 1, 62; cf. id. ib. 4, 9, 127; id. Most. 2, 1, 58; id. Mil. 4, 8, 4:argentum ad aliquem,
id. Epid. 5, 1, 27; id. Truc. 3, 1, 16:machaeram huc,
id. Mil. 2, 5, 53; cf. id. Stich. 2, 2, 28:puerum extra aedes usquam,
Ter. Hec. 4, 1, 48:cistellam domo,
id. Eun. 4, 6, 15; cf.:cibaria sibi quemque domo,
Caes. B. G. 1, 5, 3:frumentum ab Ilerda,
id. B. C. 1, 78, 1:piscem de custodia,
Col. 8, 17 fin.:litteras,
Caes. B. G. 5, 45, 4:mucronem,
Cic. Cat. 2, 1, 2; cf.:vexilla, signa, arma (e castris, extra fines, etc.),
Liv. 10, 19; 27, 2; 29, 21; Tac. H. 3, 31 al.:ferrum a latere deripuit, elatumque deferebat in pectus,
id. A. 1, 35 fin.: Colchis pedem, Enn. ap. Non. 297, 20; so,pedem,
Verg. A. 2, 657; cf.pedem aedibus,
Plaut. Bacch. 3, 3, 19:pedem portā,
Cic. Att. 6, 8, 5; 7, 2, 6; Suet. Tib. 38:pedem quoquam,
Plaut. Capt. 2, 3, 97:se hinc (ignis),
Lucr. 6, 89 and 385:se vallo (equus),
Tac. A. 15, 7:Furium longius extulit cursus,
Liv. 3, 5; cf.:Messium impetus per hostes extulit,
id. 4, 29.—In partic.1.Like the Gr. ekpherô, to carry out (of the house) for burial, to bear to the grave, to bury (cf.: cremo, humo, sepelio, prosequor): optumum'st Loces illum efferendum;b.nam jam credo mortuus est,
Plaut. Aul. 3, 6, 32; id. Most. 4, 3, 8 sqq.; Ter. And. 1, 1, 90 Don. and Ruhnk.; 1, 1, 101; Cic. N. D. 3, 32, 80; Nep. Att. 17; Liv. 2, 33; 3, 18 fin.; Quint. 8, 5, 21; Suet. Aug. 99; Hor. S. 2, 5, 85; Vulg. Luc. 7, 12.—Transf.: meo unius funere elata populi Romani esset res publica, carried to burial, i. e. overthrown, destroyed, Liv. 28, 28; 24, 22; 31, 29.—2.Of a fruit-bearing soil, to bring forth, bear, produce:b.id, quod agri efferant,
Cic. Rep. 2, 4 fin.; id. Brut. 4, 16; cf. also id. Verr. 2, 3, 47 fin.; 86 al.—Transf.:3.ea, quae efferant aliquid ex sese, perfectiores habere naturas quam, etc.,
Cic. N. D. 2, 33 fin.; cf. Quint. 10, 1, 109; poet.:(Italia) genus acre virum,
Verg. G. 2, 169.—Of motion in an upward direction (cf.: erigo and educo, II. B. 1.), to lift up, elevate, raise, exalt, Lucil. ap. Non. 297, 25:II.aliquem in murum,
Caes. B. G. 7, 47 fin.:pars operis in altitudinem turris elata,
id. B. C. 2, 8 fin.; cf. Quint. 11, 3, 103; and Suet. Calig. 32:corvus e conspectu elatus,
Liv. 7, 26:pulvis elatus,
id. 4, 33:elata super capita scuta,
Tac. H. 3, 27: jubar (luna), Petron. Poët. 89, 2, 54; poet.:caput Auctumnus agris extulit,
Hor. Epod. 2, 18.Trop.A.To set forth, spread abroad, utter, publish, proclaim:2.clamorem,
to raise, Plaut. Am. 1, 1, 73:quod neque in vulgum disciplinam efferri velint, neque, etc.,
Caes. B. G. 6, 14, 4; cf. Plin. 2, 12, 9:vocem ejus in vulgus,
Tac. A. 12, 21:tuum peccatum foras,
Ter. Phorm. 5, 7, 65 Ruhnk.:hoc foras,
Cic. Phil. 10, 3; so,clandestina consilia,
Caes. B. G. 7, 1, 6:rem,
id. ib. 7, 2, 2:has meas ineptias,
Cic. de Or. 1, 24, 111:divinitus dicta,
id. ib. 3, 1 fin. et saep.—With a rel. clause:posteaquam in volgus militum elatum est, qua arrogantia in colloquio Ariovistus usus, etc.,
Caes. B. G. 1, 46, 4.—In partic., of speech, to utter, pronounce, express, declare:B.verbum de verbo expressum extulit,
Ter. Ad. prol. 11:ut verba inter se ra tione conjuncta sententiam efferant,
Varr. L. L. 8, § 1 Müll.:si graves sententiae inconditis verbis efferuntur,
Cic. Or. 44, 150; cf. Quint. 9, 4, 13:quae incisim aut membratim efferuntur, ea, etc.,
Cic. Or. 67; cf. Quint. 9, 4, 33; 8, 3, 40; 10, 2, 17: pleraque utroque modo efferuntur, luxuriatur, luxuriat, etc., id. 9, 3, 7; cf. id. 1, 5, 16; 64; 2, 14, 2.—In the pass., qs. to be carried out of one's self by passions, feelings, etc.; to be carried away, transported, hurried away: usque adeo studio atque odio illius efferor ira, Lucil. ap. Cic. Tusc. 4, 21 fin.; so,C.studio,
Cic. de Sen. 23, 83; id. Att. 1, 8, 2; id. N. D. 1, 20 fin.; Caes. B. C. 1, 45, 2; cf.cupiditate,
Cic. Div. 1, 24, 49:vi naturae atque ingenii,
id. Mur. 31, 65:laetitia,
id. Deiot. 9, 26 (cf. act.:comitia ista praeclara, quae me laetitia extulerunt,
id. Fam. 2, 10):incredibili gaudio,
id. Fam. 10, 12, 2; cf. id. Rep. 3, 30; Suet. Caes. 22:voluptate canendi ac saltandi,
id. Calig. 54:popularitate,
id. Ner. 53.—(Acc. to I. B. 3.) To raise, elevate, exalt:2.pretia alicujus rei,
Varr. R. R. 3, 6 fin.:quorum animi altius se extulerunt,
Cic. Rep. 3, 3:aliquem ad summum imperium per omnes honorum gradus,
id. Cat. 1, 11, 28; cf.:aliquem supra leges,
Tac. A. 2, 34; and:aliquem geminatis consulatibus,
id. ib. 1, 3; cf. also id. ib. 4, 40:aliquem pecunia aut honore,
Sall. J. 49, 4:patriam demersam extuli,
Cic. Sull. 31, 87; cf. Nep. Dion. 6; Cic. Prov. Cons. 14, 34:aliquem maximis laudibus,
id. Off. 2, 10, 36; cf. Caes. B. C. 3, 87:aliquem summis laudibus ad caelum,
Cic. Fam. 9, 14; cf. Nep. Dion. 7 fin.:aliquid maximis laudibus,
Cic. Lael. 7, 24:aliquem laudibus,
Tac. A. 3, 72:aliquem verbis,
Cic. de Or. 3, 14, 52:aliquid versibus,
id. Rep. 1, 14;and simply aliquid,
id. Verr. 2, 4, 56; Tac. A. 2, 63:aliquem in summum odium,
id. H. 4, 42; cf.:rem in summam invidiam,
Quint. 8, 4, 19.—In partic., with se, to raise, elevate one's self; to rise, advance (cf.:b.appareo, eluceo, exsisto): cum (virtus) se extulit et ostendit suum lumen,
Cic. Lael. 27; cf.so with a figure borrowed from the heavenly bodies: qua in urbe (Athenis) primum se orator extulit,
id. Brut. 7, 26:volo se efferat in adolescente fecunditas,
id. de Or. 2, 21.—In a bad sense, with se, or in the [p. 629] pass., to lift up one's self, to carry one's self high; to be puffed up, haughty, proud on account of any thing (the figure being borrowed from a prancing horse; cf. Liv. 30, 20; and Quint. 10, 3, 10):D.nec cohibendo efferentem se fortunam, quanto altius elatus erat, eo foedius corruit (Atilius),
Liv. 30, 30:quod aut cupias ardenter aut adeptus ecferas te insolenter,
Cic. Tusc. 4, 17, 39:qui enim victoria se ecferunt, quasi victos nos intuentur,
id. Fam. 9, 2, 2; cf.:se altius et incivilius,
Flor. 1, 26, 8:sese audacia, scelere atque superbia,
Sall. J. 14, 11:hic me magnifice effero,
Ter. Heaut. 4, 3, 31:(fortunati) efferuntur fere fastidio et contumacia,
Cic. Lael. 15, 54:se efferre in potestate,
to be insolent in office, id. de Or. 2, 84, 342.—Esp. freq. in the part. perf.:stulta ac barbara arrogantia elati,
Caes. B. C. 3, 59, 3:recenti victoria,
id. B. G. 5, 47, 4:spe celeris victoriae,
id. ib. 7, 47, 3:gloria,
id. B. C. 3, 79, 6:elatus et inflatus his rebus,
Cic. Agr. 2, 35, 97:secunda fortuna magnisque opibus,
Nep. Alcib. 7, 3; id. Milt. 7, 2:elatus ad vanam fiduciam,
Curt. 3, 19, 10;but also: ad justam fiduciam,
Liv. 27, 8, 7 et saep.—In the act. (rare, and with a fig. perh. borrowed from the wind): is demum vir erit, cujus animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet ( elates, inflates), nec adversa infringet, Liv. 45, 8 fin. —Ante-class. and very rare, to carry out to the end, to support, endure: laborem, Att. ap. Cic. Sest. 48; cf.: malum patiendo, to get rid of, do away with, Cic. Poët. Tusc. 4, 29, 63 (but not in Lucr. 1, 141, where the better reading is sufferre).—Hence, ēlā-tus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 3. and II. C. 2.), exalted, lofty, high (rare; cf.: superbus, insolens, arrogans, etc.).A.Lit.:B.modo in elatiora modo in depressiora clivi,
Col. 2, 4, 10:elatissimae lucernae,
Tert. Apol. 53.—Trop.:2.animus magnus elatusque,
Cic. Off. 1, 18, 61; id. Tusc. 1, 40, 96:verba,
high-sounding, id. Or. 36, 124;hoc casu elatior Julianus,
Amm. 21, 4, 7; Vulg. Rom. 1, 30:insula opibus,
Nep. Milt. 7, 2. — Adv.: ēlāte, loftily, proudly:elate et ample loqui, opp. humiliter demisseque sentire,
Cic. Tusc. 5, 9:dicere (opp. summisse),
id. Opt. Gen. 4, 10.— Comp.:se gerere,
Nep. Paus. 2, 3:elatius et arrogantius praefatur,
Gell. 9, 15, 4.ef-fĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ex-ferus], to make wild, savage, fierce (class.; most freq. since the Aug. per.).I.Physically:II.terram immanitate beluarum efferari,
Cic. N. D. 2, 39, 99:speciem oris,
Liv. 2, 23; cf.vultum,
Suet. Calig. 50:efferantia sese ulcera,
becoming aggravated, malignant, Plin. 26, 14, 87, § 146.— Poet.:Mars efferat aurum,
i. e. works up into weapons, Stat. Achill. 1, 425; cf.:homo qui magnae artis subtilitate tantum efferavit argentum,
i. e. wrought into the figures of beasts, App. M. 5, p. 159, 14.—Mentally:gentes sic immanitate efferatae,
Cic. N. D. 1, 23; cf. id. Tusc. 4, 14, 32:militem dux ipse efferavit,
Liv. 23, 5; cf. id. 2, 29:animos,
id. 1, 19; 25, 26:ingenia,
Curt. 8, 2; 9, 19:efferavit ea caedes Thebanos omnes ad exsecrabile odium Romanorum,
exasperated, Liv. 33, 29; cf. Vulg. Dan. 8, 7.—Hence, effĕrātus, a, um, P. a., wild, savage, fierce:sunt enim multa ecferata et immania, quaedam autem humanitatis quoque habent primam speciem,
Cic. Tusc. 4, 14, 32:vultus,
Petr. 82, 1:animi,
Vulg. 2 Macc. 5, 11.— Comp.:mores ritusque,
Liv. 34, 24.— Sup.:effectus,
Sen. Ep. 121, 4:canes in homines,
Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 3, 18.— Adv.: effĕrāte, fiercely:saevire,
Lact. 5, 20, 10. -
18 follis
follis, is, m. [cf. flo].I.Lit.A.A pair of bellows:B.formae, quas vos effici sine follibus et sine incudibus non putatis,
Cic. N. D. 1, 20, 54; cf.:folle fabrili flando accenderunt,
Liv. 38, 7, 12; Verg. G. 4, 171; id. A. 8, 449: Hor. S. 1, 4, 19; Pers. 5, 11.—A playing-ball inflated with wind, a windball:C.ego te follem pugillatorium faciam, et pendentem incursabo pugnis,
Plaut. Rud. 3, 4, 16:folle decet pueros ludere, folle senes,
Mart. 14, 47, 2; 4, 19, 5; cf. folliculus, I. B.—A leathern money-bag:2.et tenso folle reverti Inde domum possis,
Juv. 14, 281; so Dig. 35, 1, 82; Veg. Mil. 2, 20; Plaut. Aul. 2, 4, 23.—Transf., a small piece of money:D. II.centum folles aeris,
Lampr. Heliog. 22:quinquaginta folles petere,
Aug. Civ. D. 22, 8; id. adv. Crescent. 3, 29.—Transf., the stomach:devorata in follem ventris recondere,
Macr. S. 7, 4.— Poet., puffed cheeks:tunc immensa cavi spirant (causidici) mendacia folles,
Juv. 7, 111. -
19 intumesco
I.Lit.:B.fluctus flatu intumescens,
Plin. 2, 81, 83, § 196; id. 37, 5, 18, § 69:vidi virgineas intumuisse genas,
Ov. F. 6, 700.—Of dropsical persons: intumuit suffusā venter ab undā,
Ov. F. 1, 215:si partes corporis in vesicas intumuerint,
Plin. 20, 6, 23, § 51.—Transf., to rise, be elevated, of the surface of the ground:II.loco tamen ipso paululum intumescente,
Col. 1, 4, 10; cf.:nec intumescit alta viperis humus,
Hor. Epod. 16, 52.—Trop.A.To swell up:B.vox intumescit,
Tac. G. 3:motus,
grows, increases, id. A. 1, 38:intumuere statim superbia ferociaque,
Tac. H. 4, 19:jure quodam potestatis intumescere,
to be puffed up, elated, Quint. 1, 1, 8:rebus secundis,
Plin. Ep. 7, 31, 3:supra humanum modum,
Sen. Cons. ad Polyb. 36.—To become angry:intumuit vati,
Ov. P. 4, 14, 34:Juno, quod, etc.,
id. F. 6, 487; id. M. 8, 582 al. -
20 praetumeo
prae-tŭmĕo, ēre, 2, v. n., to be puffed up beforehand (late Lat.).— Trop.:eloquii supercilio,
Cassiod. Hist. Tripart. 1, 10; id. in Psa. 75, 12.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
puffed up — adj [not before noun] behaving in a way that shows you are too pleased with yourself and your achievements used to show disapproval ▪ I was so puffed up with my own importance in those days … Dictionary of contemporary English
puffed — [pʌft] adj [not before noun] BrE informal breathing quickly because you have been using a lot of energy ▪ I m too puffed to dance any more … Dictionary of contemporary English
puffed — UK [pʌft] / US or puffed out UK / US adjective breathing very quickly because you have been running, jumping etc … English dictionary
puffed-up — (pŭftʹŭpʹ) adj. Displaying exaggerated dignity or self importance; pompous. * * * … Universalium
puffed — index inflated (enlarged) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
puffed up — index inflated (enlarged), proud (conceited), supercilious, turgid Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
puffed up — [ ,pʌft ʌp ] adjective 1. ) behaving as though you are especially good in some way, and people should admire you 2. ) PUFFY … Usage of the words and phrases in modern English
puffed up — 1. Swollen 2. Inflated with pride, presumption, or the like • • • Main Entry: ↑puff … Useful english dictionary
puffed — [[t]pʌ̱ft[/t]] 1) ADJ GRADED: v link ADJ If a part of your body is puffed or puffed up, it is swollen because of an injury or because you are unwell. His face was a little puffed... His mouth was all puffed up where he had taken a rifle butt. Syn … English dictionary
puffed up — ADJ GRADED: oft ADJ with n (disapproval) If you describe someone as puffed up, you disapprove of them because they are very proud of themselves and think that they are very important. → See also puffed He was too puffed up with his own importance … English dictionary
puffed — adjective 1》 (also puffed out) Brit. out of breath. 2》 (also puffed up) swollen. ↘(of part of a garment) gathered so as to have a rounded shape … English new terms dictionary